Proloog (Goodbye Tonight)

Proloog

De renners maken zich klaar, nog even de versnelling testen, vandaag mag het niet fout lopen. Alle ogen zijn gericht op de kopmannen. Hier hebben ze naartoe geleefd, een heel jaar lang wikken en wegen, evenwichtige voeding en vooral veel training. Mijn vader staat ook scherp: anderhalf jaar na zijn eerste nakomeling wil hij het deze keer wel goed doen. Na paar minuutjes stretchen begint mijn proloog. Ik ben een miskleun maar deze race heb ik gewonnen. Stel je voor dat een van mijn tegenstanders het magische ei eerder had be-reikt, dan lazen jullie nu de proloog van een ander zijn boek. Van iemand die nog net iets trager is, die net iets lelijker is en waarschijnlijk ook nog net iets dommer.

Maar ik won de race voor mijn leven dus de miserie begon. 9 maanden opgesloten in de buik van een vrouw met slechte smaak in mannen. Ik groeide harder dan de gemiddelde ap-pelboom dus mijn kot werd te klein. Ik bleef maar groeien, zelfs in de kleren van mijn voorganger. Ik had niet hetzelfde pikzwarte haar maar moest toch vele malen met hem op de foto. Hij was fier maar ik vond het irritant. Maar ik kon het niet verhelpen dus ik groeide lustig verder.

De kindercrèche was ook niet mijn ding want daar hadden we geen geld voor. Mijn favoriete babysit was mijn oma, ze was zeer trots op me. Van jongs af aan zag ze een jonge versie van haar man in me. Hij echter sprak bijna niet tegen me. Hij keek gewoon naar alles wat ik deed zonder tussen te komen. En hij zag dat het goed was.

Mijn eerste school was ik al ontgroeid en het enige wat ik er aan over gehouden heb, zijn een paar vrienden die ik gauw vergeten ben en een bril die ik kwijt ben. De 2de school was wel een meevaller maar mooie liedjes duren niet lang. De laatste werd een nachtmerrie waar ik nooit het einde haalde. Dikwijls heb ik de finish gezien maar ik wachtte liever tot mijn laatste groeispurt voltooid was. Lichamelijk want mijn verstand wilde al lang bevallen uit mijn hoofd. Maar natuur-lijk kan je geen gat in je hoofd maken, daar zijn er al genoeg. Uiteindelijk belandden mijn hersens uit mijn hoofd, maar zoals eerder al aangegeven, dat maakte mijn hoofd niet meer functioneel.

Nutteloos geboren en defect gestorven, de cirkel volmaakt, de race verloren.
Als je hier niet mee kon lachen dan scheelt er niets met je.
Als er meermaals een kleine grijns op je gezicht is versche-nen, dan blijf je maar beter doorlezen.